محیی الدین بن عربی : دشمن اهل بیت دشمن رسول خداست .

               

شیخ اکبر محیی الدین بن عربی در کتاب شریف فتوحات مکیه می فرمایند :

« فإنه صلّی الله علیه و آله و سلم و أهل بیته علی السواء فی مودتنا فیهم فمن کره اهل بیته کرهه لأنه واحد من اهل البیت و لا یتبعض حب اهل البیت » .

ترجمه :

رسول اکرم و اهل بیت ایشان در واجب بودن مودت و دوستی ما یکسان می باشند پس بنابراین هر کس دشمن یکی از اهل بیت باشد دشمن پیامبر است چرا که پیامبر یکی از اهل بیت است و دوستی اهل بیت قابل تفکیک و تبعیض و تقسیم نیست ( یعنی اگر یکی از آنها را دوست نداشته باشی پس نمی شود گفت اهل بیت را دوست داری چرا که اهل بیت مجموع آن بزرگواران می باشد ) .

منظور ایشان از اهل بیت فرزندان حضرت فاطمه  زهرا سلام الله علیها می باشد که دقیقا قبل از این جملات به آن در ضمن داستانی کسی که به فرزندان حضرت فاطمه از سادات بدگویی می نموده به آن تصریح دارد که در پست های بعدی به آن داستان به توفیق الهی اشاره می نماییم .

قبل از این جمله و بعد از بیان داستان شعری را در شأن اهل بیت فرموده است :

فلا تعدل بأهل البیت خلقا       فاهل البیت هم اهل السیاده

فبغضهم من الانسان خسر      حقیقی و حبهم عباده

ترجمه شعر :

هیچ خلقی با اهل بیت برابری نمی کند و فقط  اهل بیت شایسته  سیادت و بزرگی می باشند .

بغض اهل بیت خسران و ضرر حقیقی و دوستی آن ها عبادت است .

ذکر چند نکته ی مهم :

1 ـ با توجه به داستان قبل از این ابیات واضح است که مراد از اهل بیت فرزندان حضرت زهرا می باشند چرا که در آن داستان تصریح دارد به این مطلب . و بالاتر که اهل بیت را به سادات هم سرایت می دهند . پس جای هیچ تردیدی نیست که مقصود حضرت شیخ روحی فداه از اهل بیت فرزندان فاطمه زهرا سلام الله علیها که در رأس آنها حضرات معصومین اند می باشد مگر  کسی از سر عناد نخواهد این مطلب را قبول نماید .

2 ـ ایشان تصریح فرموده اند که دشمن اهل بیت دشمن رسول خداست و این بسیار صریح دلالت بر عقیده ی حضرتش دارد .

3 ـ اهل بیت را در وجوب دوستی هم رتبه ی رسول خدا می دانند .

4 ـ در مصرع اول شعر فرمودن که هیچ کس با اهل بیت برابری نمی نماید و واضح است که اهل سنت اولی و دومی را بالاتر از امیرالمومنین می دانند حداقل در دوستی .

5 ـ در مصرع دوم با توجه به این قاعده  ی دستور زبان عربی که یکی از فواید ضمیر فصل افاده ی حصر و قصر است می فرماید اهل سیادت و بزرگی فقط و فقط اهل بیت و فرزندان حضرت صدیقه می باشند .

حقیر خواننده ی این سطور را به حضرت صدیقه قسم می دهم که بدون هیچ تعصبی روی این مطالب دقت کند و بعد بگوید آیا می شود چنین شخصی را سنی مذهب و یا دشمن اهل بیت دانست که برخی ادعا نموده اند ؟؟ 

آیا با توجه به این فرمایشات واضح و صریح نباید اگر جایی سخنی دو پهلو وجود دارد را حمل بر تقیه نمود ؟؟

آدرس مطالب :

 کتاب مستطاب  « فتوحات مکیه » ج 4 از چاپ های چهار جلدی ص  139    و  ج 7 از چاپ های 8 جلدی ص 205