شیخ اکبر محیی الدین ابن عربی

در این وبلاگ مطالبی حول شخصیت بزرگ عارف دوران شیخ المشایخ ، قطب الأقطاب ، أوحد الموحدین خاتم الأولیاء سیدی محیی الدین بن عربی سلام الله علیه گذاشته می شود باشد که مورد عنایت حضرتش واقع گردیم
آخرین نظرات

۲۹ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «شیخ اکبر» ثبت شده است

شخصیت عظیم جناب اوحد الموحدین شیخ اکبر سیدی محیی الدین بن عربی آنقدر عظیم است که نه مجذوبی با جذبه به آن راه دارد و نه سالکی با مجاهده به آن می رسد و نه طایر عقل و خیال کسی را بدان مقام شامخ راه است مگر کسی را که خدا بخواهد . و اساسا آن وجود عرشی به لفظ و عبارت در نمی آید .

ای برون از وهم و قال و قیل من       خاک بر فرق من و تمثیل من


وصف آن وجود مبارک را باید از خود حضرتش شنید که :


عشق را از کس مپرس از عشق پرس

عشق ابر درفشانست ای پسر
ترجمانی منش محتاج نیست
عشق خود را ترجمانست ای پسر


حضرت شیخ اکبر سیدی محیی الدین بن عربی در ابتدای رساله  ی شریفه ی انشاء الدوائر می فرمایند :

أما بعد فإن الله سبحانه لما عرفنی حقائق الاشیاء علی ما هی علیه فی ذواتها و أطلعنی کشفا علی حقائق نسبها و اضافاتها . . .

در این عبارات حضرت شیخ مبی فرمایند که خداوند ایشان را به حقایق اشیاء آن طور که  اشیاء در ذاتشان آنگونه هستند و حقایق نسب و اضافات اشیاء مطلع گردانیده است .

بعد از شنیدن این جملات خود به خود ذهن انسان به یاد فرمایش پیامبر عظیم الشان می رود که می فرمود :

اللهم أرنی الأشیاء کما هی

خداوندا اشیا و موجودات را آن گونه که هستند به من بنما .

۱ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۱۱ فروردين ۹۴ ، ۱۱:۲۴
فانی

بحر معارف الهیه

سیدی محیی الدین بن عربی

روحی فداه

در رساله ی  شریف الانوار فرمایند :

« . . . و فی حال التوکل یحصل لک أربع کرامات هی علامه و أدله علی حصولک فی اول درجه التوکل و هی :

طی الارض و المشی علی الماء و اختراق الهواء و الأکل من الکون » .


ترجمه :

در حال توکل چهار کرامت برای شخص متوکل حاصل می گردد که این کرامات علامت و دلیل این است که شخص حقیقتا بر اولین درجه ی توکل رسیده است . آن چهار کرامت عبارتند از :

ـ طی الارض

ـ راه رفتن بر روی آب

ـ پاره کردن هوا

ـ اکل از وجود و عالم کون


۳ نظر موافقین ۳ مخالفین ۱ ۱۱ بهمن ۹۳ ، ۱۰:۴۶
فانی

شخصیت جناب حضرت شیخ اکبر محیی الدین ابن عربی روحی و ارواح محبیه فداه به قدری عظیم و بزرگ است که افرادی که خود از استوانه های وادی معرفت و بزرگان طریقت بوده اند بسیار از ملاقات حضرتش متاثر شده و استفاده های عظیمی می برده اند .

جناب سعد الدین حمویه بزرگ عارف قرن هفتم هجری از آن دسته از افراد است . نجیب مایل هروی در مقدمه ی رساله ای از سعد الدین به نام « المصباح فی التصوف » ماجرای زیر را نقل می نماید :


« سعد الدین مدتی در دمشق در دامنه ی کوه قاسیون رحل اقامت افکنده بود .و در آنجا بود که شیخ اکبر محیی الدین ابن عربی را ملاقات کرد . ملاقات  با محیی الدبن بن عربی بر وی اثری شگرف بر جای گذارده بود بطوری که چون حمویه به خراسان بازگشت پیروانش از وی پرسیدند که چه کسی را در شام ترک گفتی ؟

سعدالدین گفت :آنجا دریایی بود بی کرانه و را ترک گفته ام .     

هم روایت شده است که سعد الدین را پرسیدند که محیی الدین را چون یافتی و چگونه دیدی ؟

وی جواب گفته است که او دریایی است مواج و بی نهایت و این بیت را در پی آن جواب انشاد کرده است ( خوانده است ) :

ترکنا بحار الزاخرات وراثنا       فمن این یدری الناس این توجههنا

حضرت شیخ محیی الدین نیز به سعد الدین توجه فراوان داشته او را حرمت می گذاشته و در حق وی می گفته است : کنز لا ینفد  »

ابیات زیر را که از جناب عارف قیومی مولوی است خطاب به حضرت شیخ عرضه می داریم :
ای بداده دیده های خلق را حیرانی یی        

وی ز لشگر های عشقت هر طرف ویرانه یی

ای مبارک چاشتگاهی که آفتاب روی تو      

 عالم دل را کند اندر صفا نورانی یی

دم به دم خط می دهد جان ها که ما بنده ی توایم        

ای سراسر بندگی عشق تو سلطانی یی

تا چه می بینند جان ها هر دمی در روی تو

وز چه باشد هر زمانیشان چنین رقصانی یی 

از چه هر شب چاسبان بام عشق تو شوند

وز چه هر روزی بودشان بر درت دربانی یی

این چه جام است این که گردان کرده ای بر جان ها

آب حیوان است این یا آتشی روحانی یی

این چه سر گفتی تو با دل ها که خصم جان شدند

این چه دادی درد را تا می کند درمانی یی

روستایی را چه آموزید نور عشق تو

تا ز لوح غیب دادش هر دمی خط خوانی یی

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۲ مهر ۹۳ ، ۲۰:۴۱
فانی

حاج میرزا ابولفضل طهرانی در کتاب « شفاء الصدور فی شرح زیاره العاشور » گوید :

محیی الدین بن عربی کلامی در « صواعق » نقل شده که می گوید :

« لم یقتل الحسین الا بسیف جده ای بحسب اعتقاده الباطل انه الخلیفه و الحسین باغ علیه و البیعه سبقت لیزید . . .»

« یزید حسین را نکشت مگر با شمشیری که جد حسین در کف یزید نهاده بود یعنی موجب قتل حسین اعتقاد باطل یزید بود که خود را خلیفه و حسین را طغیان کننده بر خود می پنداشت چرا که مردم قبلا با یزید  بیعت کرده بودند . . . »

در کتاب شریف الصواعق المحرقه که رساله ای از حضرت شیخ اکبر است چنین عبارتی وجود ندارد که  عزیزان می توانند مراجعه نمایند .

این عبارت از قاضی ابوبکر بن عربی مالکی است که ایشان بدون رجوع به کتاب شیخ این مطلب را به محیی الدین بن عربی نسبت داده است .

آیت الله سید شرف تالدین عاملی در کتاب الفصول المهمه طبع دوم ص 119 در تعلیقه آورده که :

نقل بن خلدون فی صفحه 241 اثناء تالفصل الذی عقده فی مقدمته لولایه العهد عن القاضی ابی بکر بن العربی المالکی انه قال فی کتابه الذی سماه بالعواصم و القواصم ما معناه : ان الحسین قتل بشرع جده صلی الله علیه و آله و سلم .

مولفین هر گاه از محیی الدین شیخ اکبر نام می برند بن عربی بدون الف و لام گویند تا با قاضی ابوبکر بن العربی اشتباه نشود .

خوانندگان عزیز می بینند که همین نسبت های اشتباه و خلاف واقع باعث بدبینی و موضع گیری های ناصحیح نسبت به حضرت شیخ المشایخ محیی الدین بن عربی شده است و اگر آقایان به خود زحمت رجوع به کتب ایشان و تقوای در نقل قول می دانند چنین خطاهایی بوجود نمی آمد .


۵ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۳۱ شهریور ۹۳ ، ۱۳:۵۳
فانی

پیشتر راجع به رساله ی شریفه ی « لا یعول علیه » از حضرت شیخ اکبر مطالبی را ذکر نمودیم . بنا به درخواست دوستان و نظر به راه گشا بودن این رساله  ی شریفه در راه سلوک انسانی این رساله در  وبلاگ قرار گرفته است .

برای توضیح بیشتر به مطلب  معرفی یک رساله از شیخ اکبر  مراجعه فرمایید .

دریافت
عنوان: ما لا یعول علیه [EBNEARBI.BLOG.IR]
حجم: 472 کیلوبایت

۰ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۱۰ شهریور ۹۳ ، ۱۰:۵۹
فانی

                      


جناب ملا سید صالح موسوی خلخالی از استادش مرحوم حکیم جلوه حکایت می کند که او گفته در زمانی که ملای رومی صاحب مثنوی در سر تربت شیخ مشغول ریاضت و استفاضات روحانیه بوده است این شعر را گفته :

اندر جبل صالحه کانی است ز گوهر           زان است که ما غرقه  ی دریای دمشقیم

شرح مناقب  ص61

مضجع شریف و نورانی حضرت شیخ اکبر در دامنه ی جبل قاسیون در محله  ی صالحیه  دمشق قرار دارد . به مطلب تصاویر مرقد شیخ در همین وبلاگ مراجعه شود .

مراجعه و اطلاع رسانی نمایید :

وبلاگی پیرامون دستورالعمل هلی عرفانی شیخ اکبر محیی الدین بن عربی

« در محضر شیخ اکبر محیی الدین بن عربی »

ebnearabi2.blog.ir


۴ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۰۹ شهریور ۹۳ ، ۱۱:۰۲
فانی

جناب ملا صالح موسوی خلخالی مقدمه شرح کتاب مناقب جناب شیخ اکبر را به اثبات تشیع حضرت شیخ اختصاص داده است و می گوید :

« محیی الدین فتوحات را در مکه نوشت و سپس به دمشق آمد و جمعی از روسای مشایخ طریقت نیز مانند شیخ سعد الدین حموی و شیخ عثمان رومی و اوحد الدین کرمانی و جلال الدین محمد رومی صاحب مثنوی در آن اوقات شهر دمشق را مقر اقامت نموده با شیخ کامل جلیس خلوت و انیس وحدت بودند .

کتاب فصوص را که از کتب نفیسه ی اوست در روزگار اقامت در دمشق حسب الأمر حضرت ختمی مرتبت به نظم تالیف در آوردند » .

شرح مناقب محیی الدین ص 16 تا 18

اشخاصی مانند ابن فهد حلّیس و شیخ بهایی و محقق فیض کاشانی و مرحوم مجلسی اول و قاضی نورالله تستری و محدث نیشابوری و غیر از اینها پای مردی در اثبات تشیع وی فشارند .

همان ص 24

۱ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۰۹ شهریور ۹۳ ، ۱۰:۵۴
فانی

جناب حضرت شیخ اکبر محیی المله و الدین بن عربی در رساله ی شریفه ی القدس پس از ذکر مطلبی درباره ی حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام می فرمایند :

هذا علی بن ابی طالب باب مدینه علم النبوی و صاحب الاسرار و امامها .

ترجه : این است مدینه و شهر علوم پیامبر و صاحب اسرار و امام اسرار .

سپس دو روایت در مورد زهد و عبادت جناب امیرالمومنین از ضرار بن ضنره کندی و نوف بکالی نقل می فرمایند و بعد از آن در ادامه می فرمایند :

و مَن مثل علی و هذا مقامه و من یعادله و هذا کلامه؟

یعنی :

با این مقام و جایگاهی که او دارد چه کسی مانند علی است و با این کلام چه کسی می تواند با او برابری نماید؟

توجه به این نکته ضروری است در پاسخ افرادی که می گویند ایشان از صحابه ی دیگر هم یاد می کنند که آیا چنین تعبیرات بلندی که در مورد امیرالمومنین دارند در مورد آنها هم دارند ؟

۰ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۱۷ تیر ۹۳ ، ۲۲:۲۱
فانی

                          

             

شیخ اکبر محیی الدین بن عربی سلام الله علیه در رساله ی شریفه ی الاسراء الی مقام الاسری که در پست قبلی شرح آن گذشت فرموده است :

« سالک گفت: از مسجد وصی پرسیدم. پیری را دیدم به من گفت: قصد کجا داری ؟ گفتم آهنگ مدینه الرسول . گفت: چه می خواهی از شهری که آثار آن کهنه شده و نورش خاموش گشته ؟ گفتم: منظورم خاک نیست، به ماه تابناک و عنصر پاک آن نظر دارم. گفت: آیا سخن رسول خدا را درباره ی آن نشنیده ای که فرمود و علی بابها، علی در آن شهر است، هر که قصد آن شهر را دارد باید قصد در آن را نماید » .

وصی یعنی جانشین که در مورد امیرالمومنین در این فرمایشات بکار رفته است  .

۱ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۲۶ خرداد ۹۳ ، ۰۱:۱۹
فانی

أوحد الموحدین وارث المحمدی محیی الدین بن عربی در کتاب شریف « الاسرا الی مقام الاسری » که حقایقی عرشی را از زبان پیر و سالک بیان می فرمایند در قسمتی از آن رساله ، به مقام امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام اشاره می فرمایند و حقایقی را در مورد حضرت علی علیه السلام به صورت رمز و اشاره بیان می فرمایند که فهم مراد حضرت شیخ فقط برای راسخین در علم میسر است،  لکن معنای ظاهری آن هم برای آنچه که ما به صدد آن هستیم کافی است .

این کتاب شریف هم همراه رساله های دیگر حضرت شیخ و هم به صورت مستقل و هم ترجمه ی آن مستقلا چاپ شده است .

ما در اینجا به ذکر ترجمه ی قسمت مورد نظر آن می پردازیم تا استفاده ی از آن عمومی تر باشد :

« سالک گفت: در آستانه ی در قصر از دربان پرسیدم اینجا چه خبر است ؟ گفت: پیمان همسری بسته شد . اجازه گرفتم و وارد شدم . عروسی پوشیده درآمد . گفتم مرحبا به این ازدواج سعادت مند و بشارت باد به عروس و داماد .

وقتی سخنم پایان یافت آوایی شنیدم چون نسیم صبا، اشعاری در وصف عروس که نامش زهرا بود خواند .

به عروس گفتم تو را شناختم، مقام شوهرت را به من بشناسان . فرمود از حقیقتی پرسیدی که درک نمی شود اما من به اندازه ی فهم تو او را معرفی می کنم . هذا أمین الأمناء و جمال الأنبیاء و بعل الزهراء،  این امین امانت داران و جمال انبیا و شوهر زهرا است » .

تک تک کلمات رمز است و اشاره به حقایقی دارد لکن در اینجا حضرت شیخ تصریح دارند بر اینکه مقام امیرالمومنین علی علیه السلام قابل درک نیست و این خود برای کسی که دنبال حقیقت است کافی است .

مراجعه و اطلاع رسانی نمایید :

وبلاگی پیرامون دستورالعمل هلی عرفانی شیخ اکبر محیی الدین بن عربی

« در محضر شیخ اکبر محیی الدین بن عربی »

ebnearabi2.blog.ir


۵ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰ ۲۶ خرداد ۹۳ ، ۰۰:۵۰
فانی