جمله ی « یزید حسین را به سیف جدش کشت » از قاضی ابوبکر بن عربی است نه محیی الدین بن عربی

حاج میرزا ابولفضل طهرانی در کتاب « شفاء الصدور فی شرح زیاره العاشور » گوید :

محیی الدین بن عربی کلامی در « صواعق » نقل شده که می گوید :

« لم یقتل الحسین الا بسیف جده ای بحسب اعتقاده الباطل انه الخلیفه و الحسین باغ علیه و البیعه سبقت لیزید . . .»

« یزید حسین را نکشت مگر با شمشیری که جد حسین در کف یزید نهاده بود یعنی موجب قتل حسین اعتقاد باطل یزید بود که خود را خلیفه و حسین را طغیان کننده بر خود می پنداشت چرا که مردم قبلا با یزید  بیعت کرده بودند . . . »

در کتاب شریف الصواعق المحرقه که رساله ای از حضرت شیخ اکبر است چنین عبارتی وجود ندارد که  عزیزان می توانند مراجعه نمایند .

این عبارت از قاضی ابوبکر بن عربی مالکی است که ایشان بدون رجوع به کتاب شیخ این مطلب را به محیی الدین بن عربی نسبت داده است .

آیت الله سید شرف تالدین عاملی در کتاب الفصول المهمه طبع دوم ص 119 در تعلیقه آورده که :

نقل بن خلدون فی صفحه 241 اثناء تالفصل الذی عقده فی مقدمته لولایه العهد عن القاضی ابی بکر بن العربی المالکی انه قال فی کتابه الذی سماه بالعواصم و القواصم ما معناه : ان الحسین قتل بشرع جده صلی الله علیه و آله و سلم .

مولفین هر گاه از محیی الدین شیخ اکبر نام می برند بن عربی بدون الف و لام گویند تا با قاضی ابوبکر بن العربی اشتباه نشود .

خوانندگان عزیز می بینند که همین نسبت های اشتباه و خلاف واقع باعث بدبینی و موضع گیری های ناصحیح نسبت به حضرت شیخ المشایخ محیی الدین بن عربی شده است و اگر آقایان به خود زحمت رجوع به کتب ایشان و تقوای در نقل قول می دانند چنین خطاهایی بوجود نمی آمد .

بن فهد حلی و فیض کاشانی و شیخ بهایی و مجلسی اول و محدث نیشابوری قایل به تشیع محیی الدین بن عربی اند

جناب ملا صالح موسوی خلخالی مقدمه شرح کتاب مناقب جناب شیخ اکبر را به اثبات تشیع حضرت شیخ اختصاص داده است و می گوید :

« محیی الدین فتوحات را در مکه نوشت و سپس به دمشق آمد و جمعی از روسای مشایخ طریقت نیز مانند شیخ سعد الدین حموی و شیخ عثمان رومی و اوحد الدین کرمانی و جلال الدین محمد رومی صاحب مثنوی در آن اوقات شهر دمشق را مقر اقامت نموده با شیخ کامل جلیس خلوت و انیس وحدت بودند .

کتاب فصوص را که از کتب نفیسه ی اوست در روزگار اقامت در دمشق حسب الأمر حضرت ختمی مرتبت به نظم تالیف در آوردند » .

شرح مناقب محیی الدین ص 16 تا 18

اشخاصی مانند ابن فهد حلّیس و شیخ بهایی و محقق فیض کاشانی و مرحوم مجلسی اول و قاضی نورالله تستری و محدث نیشابوری و غیر از اینها پای مردی در اثبات تشیع وی فشارند .

همان ص 24

نیاز به وجود امام و تصریح به ظهور حضرت حجت در کلام شیخ اکبر محیی الدین بن عربی

جناب حضرت شیخ اکبر محیی الدین بن عربی در رساله ی شریفه ی تنبیهات علی علوّ الحقیقه المحمدیه العلیه فرمایند :

« التنبیه التاسع :

إعلم أن القطب الذی علیه مدار احکام العالم و هو مرکز دائره الوجود من الآزل إلی الأبد واحد باعتبارحکم الکثره متعدد .

فانبی فی کل عصر هو قطبه و عند انقضائه نبوه التشریع بتمام دائرتها انتقلت القطبیه إلی الأولیاء مطلقا .

فلا یزال فی هذه المرتبه واحد منهم قایم هذا المقام لیحفظ الله تعالی به هذا الترتیب و النظام إلی أن ظهر خاتم الأولیاء الذی هو خاتم الولایه المطلقه والله أعلم » .

                                   مجموعه رسایل شیخ اکبر صفحه 407

ترجمه :

تنبیه نهم :

بدان که قطبی که مدار احکام نظام هستی بر اوست که مرکز دایره وجود و کل عالم است از ازل تا ابد حقیقتا یکی است و به اعتبار حکم کثرت متعدد گردد .

پس نبی در هر عصر و زمانی قطب و مرکز نظام وجود زمان است و هنگامی که نبوت تشریعی خاتمه پذیرد قطبیت به اولیاء منتقل گردد .

و پیوسته یکی از اولیاء در مقام قطبیت قایم است تا بسبب او خداوند عالم و نظام هستی را حفظفرماید تا اینکه خاتم اولیاء ظهور نماید که او خاتم ولایت مطلقه می باشد » .

بر صاحب بصیرت و خالی از غرض واضح است که نکات فراوانی در این عبارات وجود دارد که دلالت صریح بر تشیع جناب شیخ اکبر دارد که به چند مورد از آن اشاره می نماییم .

1 ـ اعتقاد به قطبیت .

ایشان قطب را نقطه ی پرگار نظام وجود و حافظ عالم و مرکز دایره ی وجود می داند و اعتقاد دارد که در هر عصری یک قطب وجود دارد که سبب حفظ نظام عالم است و نبی و ولی را قطب می داند .

اهل سنت چنین اعتقادی را ندارند و اگر چه آن ها نیز وجود نبی را در هر عصری قایلند لکن اولا بعد از انقضای نبوت اعتقاد به وجود ولی که همان صفت و ویژگی قطبیت را داشته باشد و مرکز نظام هستی باشد را ندارند و ثانیا برای نبی هم چنین اعتقادی را ندارند .

این اعتقاد مخصوص شیعیان است که در هر عصری شخصی وجود دارد یا در قالب نبی و یا ولی و امام که قطب نظام هستی است و اگر او نباشد عالم از بین میرود .

در روایتی آمده : لولا الحجه لساخت الأرض بأهلها یعنی اگر حجت نباشد زمین اهل خود را فرو می برد .

اهل سنت بعد از نبی قایل به وجو ولی نمی باشند و در عبارات شیخ اکبر تصریح به این مطلب شده که بعد از نبی ولی است.

و نبی و ولی جانشین او را قطب عالم و سبب حفظ نظام هستی می داند که اهل سنت چنین اعتقادی را حتی در مورد نبی هم ندارند.

2 ـ در عبارت ایشان آمده که بعد از سلسله ی انبیاء سلسله ی اولیاء آغاز می گردد و سلسله ی اولیاء ادامه دارد تا زمان ظهور خاتم الأولیاء.

واضح است تصریح ایشان در این عبارت به ظهور حضرت حجت.

3 ـ عده ای به جناب شیخ اشکال می کنند که ایشان خودش را امام زمان می داند چرا که خود را خاتم اولیاء دانسته است . این عبارت جناب حضرت شیخ جواب به آنها می باشد چرا که تصریح به وجود و ظهور خاتم الاولیاء دارد .

ایشان خود را خاتم اولیاء ولایت مقیده می داند و حضرت حجت را خاتم اولیاء ولایت مطلقه که در عبارت هم آمده است .