جناب شیخ اکبر محیی الدین ابن عربی در شعری می فرمایند:
کل ما اذکره من طلل
او ربوع او مغان کل ما
و کذا ان قلت هی او قلت یا
و الا ان جاء فیه او اما
و کذا ان قلت هی او قلت هو
او هم او هن جمعا او هما
و کذا ان قلت قد انجد لی
قدر فی شعرنا او أتهما
و کذا السحب اذا قلت بکت
و کذا الزهر اذا ما ابتسما. . .
او نساء کاعبات نهدت
طالعات کشموس او دما
کل ما اذکره مما جری
ذکره او مثله ان تفهما
منه اسرار و انوار جلت
او علت جاء بها رب السما
لفؤادی او فؤاد من له
مثل ما لی من شروط العلما
صفة قدسیة علویة
اعلمت ان لصدقی قدما
فاصرف الخاطر عن ظاهرها
واطلب الباطن حتی تعلما
منبع: کتاب عرقان حافظ
برای سهولت مراجعه گردد به ترجمه کتاب شجره الکون دکتر گل بابا سعیدی ص 151 و 149
ترجمه :
آدرس : شرح مبسوط منظومه ج 1 ص 238
بیتی است که بر روی قطعه سنگی در راهروی ورودی سرداب مطهر قبر ایشان از اشعار در کتاب مستطاب فتوحات مکیه ایشان نوشته شده است .
وَ لِکُلِّ عَصْرٍ واحِدٌ یَسْمو بهِ / وَ أنا لِباقی الْعَصْرِ ذاکَ الْواحِدُ
برای هر عصری یکی است که آن عصر به نام اوست و من برای باقی اعصار آن یکی هستم.
«در هر عصر و دورهای یک نفر به وجود میآید که آن عصر بواسطۀ او عظمت مییابد؛ و من برای تمام أعصار و دورههای آینده آن یک نفر میباشم.»