ارادت جناب حضرت مولوی به آستان عرشی حضرت شیخ اکبر محیی الدین بن عربی

همه با عارف بزرگ جناب مولوی و علو مقام معنوی و عرفنی ایشان آشنا هستیم بلکه جهان آشنای این عارف بزرگوار است و شخصیت ایشان علی رغم تمام دشمنی های برخی چه در زمان حضرتش و چه در این زمان شخصیت جهانی است و یونسکو سال 2007 میلادی را سال جهانی مولوی نامیده است .

آمار خیره کننده ی انتشار مثنوی معنوی در کشورهای غربی بیانگر همه ی مطلب می باشد و جوابی است برای معترضینی که حتی یک خط مطلب قابل عرضه به جهان که هیچ بلکه به کشور هم ندارند .

شیفتگی این عارف بزرگ نسبت به جناب حضرت شیخ اکبر از شعر زیر که مولوی درباره ی شیخ اکبر بن عربی سروده است مشخص می شود :

ما عاشق و سرگشته ی سودای دمشقیم                جان خسته و دلبسته ی سودای دمشقیم

اندر جبل صــــالحه کانی است ز گوهر                کاندر طلبش غرقه  ی دیای دمشــقیم

و در بعضی از نسخ به جای مصرع آخر دارد : زان است که ما غرقه ی دریای دمشقیم

مقصود محله ی صالحیه دمشق است که حرم مطهر حضرت شیخ در آنجاست . به بخش تصاویر مرقد حضرت شیخ در همین وبلاگ مراجعه شود .

هنگامی که عارف بزرگی چون مولوی و همچنین استاد ایشان یعنی جناب شمس تبریزی اینگونه نسبت به ساحت حضرت شیخ عرض ارادت دارند علو مقام جناب ایشان واضح می گردد .